Marcin Święcicki, b. prezydent Warszawy, komunista, działacz PZPR, UD, Unii Wolności, PD i PO, (ur. 17 kwietnia 1947 w Warszawie) – polityk, poseł na X i II kadencji, minister w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, były prezydent Warszawy. Socjalista, komunista, członek ZSMP, PZPR, UD,UW , PD i PO. Zięć komunisty Eugeniusza Szyra
Od 1969 działał w Związku Młodzieży Socjalistycznej. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego koła ZMS na UW. Od 1971 do 1979 należał do Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej. W styczniu 1974 został członkiem komunistycznej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1972 do 1982 był głównym specjalistą w Komisji Planowania przy Radzie Ministrów. Od 1979 do 1981 był członkiem egzekutywy odziałowej organizacji partyjnej. W 1982 został dyrektorem ds. studiów i analiz w Sekretariacie Konsultacyjnej Rady Gospodarczej. Od 1987 do 1989 był sekretarzem generalnym tej rady.
Od lipca 1989 do stycznia 1990 pełnił funkcję członka Komitetu Centralnego PZPR, a od lipca do września 1989 był sekretarzem KC aż do upadku PZPR.
Ukończył w 1971 studia na Wydziale Ekonomii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Uzyskał następnie stopień naukowy doktora nauk ekonomicznych. Był stypendystą Uniwersytetu Harvarda i George Washington University w USA.
W latach 80. działał w partii komunistycznej PZPR, zasiadał też w Komitecie Centralnym. W 1989 uczestniczył w tzw.obradach Okrągłego Stołu po stronie rządowej, w zespole do spraw gospodarki i polityki społecznej. Był współautorem propozycji urynkowienia gospodarki. W tym samym roku z ramienia PZPR uzyskał mandat posła na Sejm kontraktowy, uzyskując w drugiej turze poparcie Komitetu Obywatelskiego "Solidarność".
W rządzie Tadeusza Mazowieckiego objął stanowisko ministra współpracy gospodarczej z zagranicą. Podpisywał pierwszą umowę gospodarczą o współpracy z Wspólnotą Europejską, stał na czele zespołu opracowującego przyjęty przez Sejm rządowy raport o kosztach i korzyściach przystąpienia do WE.
Po raz drugi został posłem w 1993 z ramienia Unii Demokratycznej z okręgu Olsztyn, zrezygnował z mandatu w maju 1996. W latach 1994–1999 zajmował stanowisko prezydenta m.st. Warszawy, pozostając w ramach koalicji samorządowej SLD-Unia Wolności i Samorządności. Po zakończeniu kadencji zasiadał w radzie miasta do 2002.
Od 1999 do 2001 pełnił funkcję wiceministra gospodarki, był członkiem zespołu Jana Kułakowskiego negocjującego warunki przystąpienia Polski do Unii Europejskiej.
Od 1991 działał w Unii Demokratycznej, później Unii Wolności. Od 2006 do 2007 był wiceprzewodniczącym Partii Demokratycznej-demokraci.pl. Bez powodzenia kandydował do Sejmu w wyborach w 2001 i 2005, a w 2004 do Parlamentu Europejskiego z listy UW w Szczecinie.
W wyborach samorządowych w 2006 został wybrany radnym sejmiku mazowieckiego z listy LiD. W wyborach parlamentarnych w 2007 ponownie bezskutecznie kandydował do Sejmu z listy koalicji Lewica i Demokraci w okręgu warszawskim. W 2009 wstąpił do klubu radnych Platformy Obywatelskiej w sejmiku mazowieckim. W wyborach samorządowych w 2010 uzyskał reelekcję do sejmiku województwa mazowieckiego z listy PO.
W przeszłości był doradcą gospodarczym prezydenta Litwy Valdasa Adamkusa. W latach 2002– 2005 był koordynatorem Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie do spraw ekonomicznych i ochrony środowiska. Następnie, do końca marca 2011, pełnił funkcję dyrektora ośrodka analitycznego UNDP Blue Ribbon Analytical Center w Kijowie.
Jest synem działacza katolickiego okresu PRL Andrzeja Święcickiego oraz zięciem komunisty PZPR Eugeniusza Szyra. Ma trzech synów i córkę.
Teściem Marcina Święcickiego był Gerszon Szyr
Gerszon Szyr [Eugeniusz] - (ur. 15 kwietnia 1915 w Łodygowicach,
zm. 15 stycznia 2000 w Warszawie) – polityk komunistyczny i antypolski.
Jako zastępca Minca, płk Gerszon Szyr był odpowiedzialny za zniszczenie polskiej gospodarki.
Działacz KZM (1930-1934), członek KPP (1934-1936), uczestnik rewolty sowieckiej w Hiszpanii
(1937-1939). Karany za zdradę państwa w II RP, członek ZPP, politruk w dywizji Berlinga,
pełnomocnik KRN przy dowództwie 1 i IV Frontu Ukraińskiego Armii Sowieckiej, w PPR (1944-1948,
członek Biura Politycznego KC PZPR (1964-1968) i członek KC PZPR (1948-1981), Szyr
ponadto był w latach 1946-1949 wiceministrem przemysłu i handlu, później zastępcą i następnie
przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (PKPG) 1954-1956. Instytucja ta wyjątkowo
szkodziła Polsce umacnianiem biurokracji i centralizacją gospodarki. E. Szyr był sprawcą, o skutkach zbrodniczych,
apelu o jak najsurowsze karanie tzw. sabotażystów w gospodarce. Pisał na ten temat na łamach
teoretycznego organu KC PZPR "Nowe Drogi". Szyr głosił, iż gospodarka to także front walki partyjnej.
W walce tej w przekonaniu Szyra należy użyć wszelkich drastycznych środków do kary śmierci włącznie i
ją stosowano, jak np. w aferze mięsnej w latach 60. w Radomiu.