Grzegorz Jaszuński, ur. 25 X 1910, Pe­ters­burg, zm. 20 XI 2001, Warszawa, mąż Zofii Kuratowskiej, dziennikarz, pub­li­cy­sta;
1944–48 w redakcji "Robotnika", 1949-81 "Ży­cia War­sza­wy” (1949 korespondent zagr. w Nowym Jorku, 1959–60 w Lon­dy­nie), od 1989 „Tygodnika Pod­ha­lań­skie­go”; publikacje dotyczące polityki mię­dzy­nar., m.in.: Życie i śmierć Johna Ke­nne­dy’ego (1967), Hiszpański happy end (1979), Meksykańskie fascynacje (1981), Kawał świata... (1993, wspólnie z żoną).

Należał do najskrajniejszych prokomunistycznych politruków po 1989 r. znany głównie jako "mąż swojej żony", czyli wicemarszałek Sejmu, a później ambasador RP w RPA Zofii Kuratowskiej, jednej z liderek lewego skrzydła Unii Wolności i znanej obrończyni praw lesbijek i ho­mo­sek­su­a­li­stów. W tekście do książki Ruty Pragier: "Żydzi i Polacy", przedstawiającej wywiady z różnymi znanymi osobami żydowskiego pochodzenia, Jaszuński próbował sugerować, że ma bardzo czyste sumienie, akcentując: "Pisałem, co chciałem". A co chciał, świadczą m.in. trzy książki Ja­szuń­skie­go, specjalisty od fałszowania spraw mię­dzy­na­ro­do­wych, pełne skrajnych ataków na USA. Jedna z nich już w tytule zapowiadała, o co chodzi: "Amerykańska odmiana faszyzmu" (Warszawa 1951). Można się z niej było dowiedzieć, że najaktywniejsi w u­po­wsze­chnia­niu faszyzmu w Stanach Zjednoczonych są bankierzy z Wall Street (!). Jaszuński był też autorem książki "Z polityki niedostatecznie", obrzydliwego paszkwilu na politykę II Rzeczypospolitej.