Serwis poświęcony elitom politycznym w Polsce po 1989 roku (Okrągły Stół)
Józef Chajn
Józef Chajn

Józef Chajn (ur. 13 września 1941, zm. 14 marca 2010 w Warszawie) – żydowski działacz tzw. opozycji demokratycznej w PRL, walterowiec, od końca lat 90. do 2008 wicedyrektor do spraw zbiorów Żydowskiego Instytutu Historycznego; syn Leona Chajna (1910–1983) i Miry z domu Fiedotin (1905–1984).Członek tzw. Stowarzyszenia Wolnego Słowa, współzałożyciel Stowarzyszenia im. Gai i Jacka Kuroniów.

Przez wiele lat po 1989 r. był sekretarzem Fundacji Batorego, mającej potężne oddziaływanie w różnych sferach życia. Józef Chajn był tam swego rodzaju "szarą eminencją" wpływającą na odpowiednią selekcję osób i instytucji, które sponsorowane były z pieniędzy fundacji.

Jego ojcem był Leon Chajn

Leon Chajn (ur. 3 marca 1910 w Warszawie, zm. 1 marca 1983 tamże) – żydowski komunista, jako agent komunistyczny został sekretarzem generalnym Stronnictwa De­mo­kra­tycz­ne­go, członek Rady Państwa, mason. Był stalinowcem który faktycznie trząsł całym Ministerstwem Sprawiedliwości. Ten żydowski komunista, znakomicie współdziałający z tak przemożnymi wówczas Jakubem Bermanem i Hilarym Mincem, decydował o wszystkim w resorcie, w niczym nie licząc się z figurantem – ministrem sprawiedliwości Henrykiem Świątkowskim. Ulegli wobec Chajna sędziowie doprowadzali do skazywania na długoletnie okresy więzienia na podstawie fałszywych dowodów.

Leon Chajn jako agent komunistyczny został oddelegowany do Stronnictwa Demokratycznego po to, by intrygami i podstępami jak najmocniej podporządkować SD partii komunistycznej (od 1945 do 1961 r. Chajn był sekretarzem generalnym SD, a później jego wiceprzewodniczącym).